Standardy ochrony dzieci w parafii pw. Matki Boskiej Fatimskiej w Bielsku-Białej
1.Preambuła
Niniejszy dokument został opracowany w parafii pw. Matki Boskiej Fatimskiej jako odpo-wiedź na prawny obowiązek wprowadzenia standardów ochrony dzieci przed krzywdze-niem we wszystkich instytucjach, w których przebywają dzieci, zgodnie z ustawą z dnia 28 lipca 2023 roku o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2023 poz. 1606). Przy jego opracowywaniu uwzględniono wytyczne zarówno prawa państwowego, jak i kościelnego.
Ochrona dzieci przed przemocą jest nie tylko obowiązkiem prawnym, ale przede wszyst-kim moralnym imperatywem wynikającym z wartości chrześcijańskich. Kościół, realizując misję powierzoną mu przez Pana, stawia na pierwszym miejscu dobro dziecka, uznając mo-ralną i prawną odpowiedzialność za jego ochronę. Wszyscy zaangażowani w życie Kościoła zobowiązują się do stworzenia bezpiecznego i przyjaznego środowiska, w którym dobro dziecka jest chronione i szanowane, a stosowanie wobec niego przemocy w jakiejkolwiek formie jest niedopuszczalne.
Dokument ten wyznacza standardy ochrony dzieci przed przemocą, zapewniając skuteczne działania zapobiegawcze i interwencyjne, oparte na wiedzy i empatii, zgodnie z Konwencją o Prawach Dziecka. Poprzez odpowiednią edukację i świadomość zagrożeń, Kościół może efektywnie zapobiegać krzywdzeniu dzieci i skutecznie je chronić, realizując tym samym swoje ewangeliczne posłannictwo.
2.Zawartość dokumentu
Dokument opisuje szczegółowe zasady bezpieczeństwa i sposoby ochrony dzieci i bez-bronnych dorosłych uczestniczących w życiu parafii i dotyczy:
-rekrutacji personelu i osób zaangażowanych duszpastersko w parafii;
-bezpiecznych relacji pomiędzy dorosłymi zatrudnionymi i pomagającymi duszpastersko w parafii a dziećmi i bezbronnymi dorosłymi;
-bezpiecznych relacji pomiędzy rówieśnikami;
-bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych;
-zasady ochrony wizerunku i danych osobowych;
-sposobu reagowania w parafii na przypadki podejrzenia, że dziecko doświadcza prze-mocy fizycznej, psychicznej czy seksualnej i zasad prowadzenia rejestru interwencji (Za-łącznik 3);
-pomocy osobom pokrzywdzonym.
Standardy ochrony są dostępne w parafii i podane do publicznej wiadomości na stronie internetowej parafii.
3.Objaśnienie terminów (słowniczek)
Osoby, ich role i funkcje w Kościele
ksiądz – duchowny chrześcijański posiadający święcenia kapłańskie.
kapłan – osoba, która spełnia w imieniu wspólnoty religijnej funkcje kultowe i rytualne.
duchowieństwo – biskupi, księża i diakoni.
osoby konsekrowane – osoby, które w sposób szczególny poświęcają życie Bogu. Łączy je konsekracja, która wiąże się ze złożeniem Bogu ślubów czystości oraz najczęściej również ubóstwa i posłuszeństwa, choć zależy to od formy życia konsekrowanego. Należą do nich członkowie stowarzyszeń zakonnych oraz świeckie osoby konsekrowane.
osoba świecka – członek Kościoła katolickiego i personel Kościoła inny niż biskupi, księża, diakoni i osoby zakonne.
biskup – biskup lub arcybiskup diecezjalny, ordynariusz ordynariatu i prałat Prałatury Per-sonalnej Kościoła łacińskiego oraz hierarcha Kościołów wschodnich.
proboszcz, administrator – mianowany przez biskupa duszpasterz i zarządca parafii.
personel kościelny – duchowny, osoba zakonna lub inna osoba zatrudniona przez Kościół na podstawie umowy, podwykonawstwa, dobrowolnie lub nieodpłatnie.
szafarz nadzwyczajny Komunii Świętej – osoba wyznaczona do udzielania Komunii Świę-tej, gdy zabraknie odpowiedniej liczby szafarzy zwyczajnych.
wolontariusz – osoba, która na rzecz innych osób lub danej grupy społecznej, dobrowolnie i bezpłatnie świadczy pracę wykraczającą poza związki rodzinno-koleżeńskoprzyjacielskie. Określenie „bezpłatna” nie oznacza „bezinteresowna”, lecz „bez wynagrodzenia material-nego”.
organizator wyjazdu – osoba/podmiot uprawniony do organizacji wyjazdu dzieci – parafie, wspólnoty religijne, szkoły i placówki, przedsiębiorcy podlegający ustawie o usługach tu-rystycznych, osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki nieposiadające osobowości praw-nej.
Organizacja posługi Kościoła
diecezja – jednostka administracyjna w kościołach chrześcijańskich podległa biskupowi.
parafia – określona wspólnota wiernych, utworzona na sposób stały w Kościele partykular-nym, nad którą pasterską pieczę, pod zwierzchnictwem biskupa diecezjalnego, powierza się proboszczowi (administratorowi), jako jej własnemu pasterzowi.
duszpasterstwo, w tym duszpasterstwo parafialne – sytuacja, w której jedna osoba jest odpowiedzialna za dobro drugiej lub za wspólnotę wyznaniową. Obejmuje celebrowanie liturgii, zapewnienie porad i wsparcia duchowego, edukację, poradnictwo, opiekę medycz-ną i pomoc w potrzebie. Wszelka praca polegająca na nadzorze lub wychowaniu dzieci jest dziełem duszpasterskim.
duszpasterstwo pozaparafialne – duszpasterstwa, wspólnoty, grupy gromadzące mło-dych ludzi (młodzież licealna, studenci, młodzi dorośli), w tym wolontariaty, wakacyjne spotkania młodych (organizowane przez zakony, zgromadzenia zakonne, wspólnoty), fe-stiwale młodzieżowe, rekolekcje wyjazdowe, wspólnoty różnych stanów, pielgrzymki pie-sze, pielgrzymki autokarowe, środowiska harcerskie. To dzieła, które mogą działać przy parafiach, ale mają struktury pozaparafialne.
Dzieci i osoby bezbronne
dziecko – osoba poniżej 18. roku życia.
wiek bezwzględnej ochrony – wiek niższy niż wiek zgody. Czynność seksualna z osobą w wieku ochronnym jest czynem zabronionym (wykorzystaniem seksualnym), a osoba do-puszczająca się jej i lub doprowadzająca do niej podlega odpowiedzialności karnej. W Pol-sce obecnie wynosi 15 lat.
dziecko wykorzystane seksualnie – każde dziecko w wieku bezwzględnej ochrony, jeśli osoba dojrzała seksualnie, czy to przez świadome działanie, czy też przez zaniedbywanie swoich społecznych obowiązków lub obowiązków wynikających ze specyficznej odpowie-dzialności za dziecko, dopuszcza się zaangażowania dziecka w jakąkolwiek aktywność na-tury seksualnej, której intencją jest zaspokojenie osoby dorosłej (Standing Committee on SexuallyAbusedChildren).
opiekun – osoba sprawująca pieczę nad dzieckiem, uprawniona do reprezentacji dziecka oraz posiadająca władzę prawną do dbania o interesy osobiste i majątkowe innej osoby (rodzic, rodzic zastępczy lub osoba uprawniona przez rodzica).
zgoda opiekuna – zgoda rodziców albo zgoda opiekuna, rodzica zastępczego lub opieku-na tymczasowego. Jednak w przypadku braku porozumienia między rodzicami dziecka na-leży poinformować rodziców o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny (orzeczenie sądu opiekuńczego zastępuje zgodę rodziców).
osoba dorosła bezbronna zgodnie z art. 1 ust. 2 b) VosEstis Lux Mundi – każda osoba znajdująca się w stanie niepełnosprawności, upośledzeniu fizycznym lub psychicznym albo pozbawiona wolności osobistej, które w rzeczywistości, nawet sporadycznie, ograniczają ich zdolność zrozumienia, chęci lub przeciwstawienia się przestępstwu w inny sposób.
Różne formy przemocy
uwikłanie – każda relacja, w której ktoś doświadcza strachu, lęku, poczucia winy, poczucia krzywdy, frustracji, poniżenia, zniewolenia, zależności, dominacji, niemożności bycia sobą, nieszczerości, braku autentyczności, przemocy emocjonalnej, fizycznej, seksualnej czy ekonomicznej.
nadużycie – postępowanie lub czyn niezgodny z przyjętymi normami postępowania, a nadużywać oznacza użyć ponad miarę oraz wykorzystać coś w niewłaściwy sposób lub w nad-miernym stopniu (SJP). 9
nadużycie władzy – nadużycie stanowiska, funkcji lub obowiązku w celu wykorzystania innej osoby. Może przybierać różne formy i obejmować sytuacje, w których dana osoba ma władzę nad inną osobą na mocy swojego związku (np. pracodawca i pracownik, nauczyciel i uczeń, trener i sportowiec, rodzic lub opiekun i dziecko, duchowny/osoba zakonna i para-fianin) i wykorzystuje tę władzę na swoją korzyść.
przemoc duchowa – odwoływanie się do przekonań religijnych i wiary osoby w celu wyrzą-dzenia jej szkody. Może mieć negatywny wpływ na duchowość osoby poszkodowanej, zwłaszcza gdy dopuszcza się jej osoba posiadająca duchowy autorytet i zaufanie w Koście-le.
przemoc domowa – jednorazowe lub powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste osób, w szczególności narażające na niebezpieczeń-stwo utraty życia lub zdrowia, naruszające godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym wolność seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą (art. 2 Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie).
zaniedbanie (wobec osoby dorosłej) – niezapewnienie przez opiekuna środków niezbęd-nych do życia osobie, którą się opiekuje.
przemoc wobec osób starszych – pojedyncze lub powtarzające się działanie lub brak od-powiedniego działania, mające miejsce w jakimkolwiek związku, w którym oczekuje się zaufania, które powoduje krzywdę lub cierpienie starszej osoby.
przemoc emocjonalna (dorośli) – powszechna forma przemocy mająca miejsce w bliskich związkach. Przemoc emocjonalna jest definiowana jako molestowanie, które ma miejsce, gdy dana osoba jest poddawana zachowaniom lub działaniom mającym na celu jej kontro-lowanie, z zamiarem wyrządzenia jej krzywdy emocjonalnej lub strachu, poprzez manipula-cję, izolację lub zastraszanie.
bullying – znęcanie, zastraszanie, prześladowanie werbalne, społeczne, a także fizyczne.
gaslighting – przemoc psychiczna polegająca na manipulowania drugą osobą w taki spo-sób, że ofiara przemocy z czasem przestaje ufać swoim osądom, staje się zdezorientowa-na, zalękniona i traci zaufanie do swojej pamięci czy percepcji. Jeśli manipulacja jest sto-sowana stale i metodycznie, może w końcu doprowadzić do tego, że ofiara zacznie kwe-stionować swoje zdrowie psychiczne. W ten sposób manipulator przejmuje nad nią całko-witą kontrolę.
grooming (wobec dorosłego) – zachowania mające na celu izolację osoby, uczynienie jej zależną, skłonną do zaufania i bardziej podatną na agresywne zachowanie.
seksizm – uprzedzenie lub dyskryminacja ze względu na płeć.
seksualizacja – proces, w wyniku którego wartościowanie drugiej osoby oraz siebie same-go/siebie samej dokonywane jest przez pryzmat atrakcyjności seksualnej, uprzedmiotowie-nie osoby pod względem seksualnym lub narzucanie seksualności w niewłaściwy sposób (wg Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego).
cyberprzemoc – wszelka przemoc z użyciem technologii informacyjnych i komunikacyj-nych – komunikatorów, czatów, stron internetowych, mediów społecznościowych, blogów, SMS-ów, MMS-ów. Może mieć formę wulgarnych wiadomości, obraźliwych komentarzy (hejt, trolling), rozpowszechniania zdjęć ukazujących dziecko w niekorzystnym świetle, zastraszania, śledzenia (cyberstalking), ujawniania tajemnic (outing) itp.
Wsparcie
Niebieska Linia – https://www.niebieskalinia.info/
procedura „Niebieskie Karty” – jest narzędziem, którego głównym celem jest zapewnienie bezpieczeństwa osobie doznającej przemocy domowej, obejmuje też współpracę przed-stawicieli różnych instytucji i podmiotów, które są zobowiązane do reagowania w przy-padku uzyskania informacji o wystąpieniu przemocy domowej.
Przestępstwa motywowane seksualnie
przestępstwo kanoniczne wykorzystywania seksualnego – kanoniczne przestępstwa wy-korzystywania seksualnego popełniane przez duchownych lub osoby konsekrowane, któ-rymi są: zmuszanie kogoś, za pomocą przemocy, groźby lub nadużycia władzy, do wyko-nywania lub poddawania się czynnościom seksualnym; wykonywanie czynności seksual-nych z dzieckiem lub osobą bezbronną; produkcja, wystawianie, posiadanie lub dystrybu-cja, w tym drogą elektroniczną, pornografii z udziałem dzieci, a także werbowanie lub na-kłanianie dziecka lub osoby bezbronnej do udziału w tworzeniu pornografii popełnione przez duchownych lub osoby zakonne, o których mowa w artykule 1 §1 a) VosEstis Lux Mundi.
przestępstwa przeciwko wolności seksualnej i obyczajności (art. 197-205 k.k.) – zgwał-cenie (art. 197), wykorzystanie seksualne osoby bezradnej lub niepoczytalnej (art. 198), seksualne wykorzystanie zależności (art. 199), seksualne wykorzystanie dziecka (art. 200), uwodzenie dziecka poniżej lat 15 z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego lub sieci telekomunikacyjnej (art. 200a), propagowanie pedofilii (art. 200b), kazirodztwo (art. 201), pornografia (art. 202), zmuszanie do prostytucji (art. 203), czerpanie zysku z cudzego nie-rządu (art. 204).
Rejestr Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym – rejestr obywateli polskich, którzy dopuścili się przestępstwa z pobudek seksualnych. Składa się z Rejestru publicznego i Re-jestru z dostępem ograniczonym. https://arch-bip.ms.gov.pl/pl/rejestry-i-ewidencje/rejestr-sprawcow-przestepstw-na-tle-seksualnym/
Osoby dramatu
osoba pokrzywdzona – osoba fizyczna lub prawna, której dobro prawne zostało bezpo-średnio naruszone lub zagrożone przez przestępstwo (art. 49 §1 k.p.k.).
osoby pokrzywdzone przemocą w rodzinie – osoby najbliższe, inne osoby pozostające w stałym lub przemijającym stosunku zależności od osoby stosującej przemoc (art. 115 §11 Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie).
skarżący – każda osoba składająca skargę, która może zawierać zarzut, podejrzenie, oba-wę lub zgłoszenie naruszenia prawa.
pozwany – osoba, na którą złożono skargę.
oskarżony – osoba, której postawiono zarzuty karne.
przestępca seksualny – osoba, która przyznała się do wykorzystania seksualnego lub któ-rej odpowiedzialność za wykorzystanie została orzeczona przez właściwy sąd i/lub proce-durę kościelną.
Zespół ds. Prewencji i jego praca
osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci – osoba wyznaczona przez probosz-cza (administratora), sprawująca nadzór nad prawidłowym stosowaniem standardów ochrony dzieci.
osoba zaufana – osoba wyznaczona przez proboszcza (administratora), ciesząca się zaufa-niem i odpowiednio przygotowana, odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarze-niach dotyczących przemocy.
osoba odpowiedzialna za interwencję – zarządca placówki (proboszcz, administrator) odpowiedzialny za podejmowanie interwencji w przypadku zaistnienia przemocy.
kompetencje miękkie – umiejętności psychospołeczne, np. komunikatywność, asertyw-ność.
konflikt interesów – sytuacja (postrzegana lub rzeczywista), w której powstaje konflikt pomiędzy obowiązkami służbowymi danej osoby a jej prywatnymi interesami, który może mieć wpływ na wykonywanie tych obowiązków. Taki konflikt zazwyczaj wiąże się z prze-ciwstawnymi zasadami lub niezgodnymi życzeniami lub potrzebami i może wystąpić, gdy osoba pełni wiele ról.
lojalność środowiskowa – silna lojalność wobec danego środowiska, grupy ludzi, wspólno-ty, instytucji, przełożonego itp., która może przyjmować formy pozytywne, np. dochowa-nie tajemnicy, lub negatywne, np. niereagowanie bądź zaprzeczanie przemocy.
dane osobowe – wszelkie informacje dotyczące zidentyfikowanej lub możliwej do zidenty-fikowania żyjącej osoby fizycznej, a także poszczególne informacje, które w połączeniu ze sobą mogą prowadzić do zidentyfikowania tożsamości danej osoby. Przykładowe dane osobowe: imię i nazwisko, adres zamieszkania, adres e-mail z imieniem i nazwiskiem, nu-mer dowodu tożsamości, dane o lokalizacji, adres IP, dane przechowywane przez szpital lub lekarza, które mogą jednoznacznie wskazywać tożsamość danej osoby.
wniosek o wgląd w sytuację rodziny – pismo, które może zostać złożone przez każdą oso-bę fizyczną i prawną, która chce, aby sąd zbadał aktualną sytuację rodzinną. Wniosek nie podlega żadnej opłacie sądowej, może być złożony w każdej chwili i w przypadku jego od-rzucenia przez sąd nie rodzi żadnych negatywnych konsekwencji wobec wnioskodawcy.
Formy przemocy wobec dziecka
przemoc wobec dzieci – wszelkie formy złego traktowania fizycznego i/lub emocjonalne-go, wykorzystywania seksualnego, zaniedbania lub niedbałego traktowania, wyzysku ko-mercyjnego lub innego, skutkujące rzeczywistą lub potencjalną szkodą dla zdrowia, prze-trwania, rozwoju lub godności dziecka w kontekście relacji odpowiedzialności, zaufania lub siły. Dzieli się powszechnie na pięć podtypów: przemoc fizyczna, znęcanie się emocjonal-ne/psychiczne, zaniedbanie, narażenie na przemoc w rodzinie, wykorzystywanie seksualne. W kontekście Kościoła katolickiego ważne jest także uznanie przemocy duchowej za do-datkowy podtyp przemocy.
-przemoc fizyczna to przemoc, w wyniku której dziecko doznaje fizycznej krzywdy lub jest nią potencjalnie zagrożone. Krzywda ta następuje w wyniku działania bądź zanie-chania działania ze strony rodzica lub innej osoby odpowiedzialnej za dziecko, lub której dziecko ufa, bądź która ma nad nim władzę. Przemoc fizyczna wobec dziecka może być czynnością powtarzalną lub jednorazową.
-przemoc psychiczna i emocjonalna to przewlekła, niefizyczna, szkodliwa interakcja wobec dziecka, obejmująca zarówno działania, jak i zaniechania. Zaliczamy do niej m.in. niedostępność emocjonalną, zaniedbywanie emocjonalne, relację z dzieckiem opartą na wrogości, obwinianiu, oczernianiu, odrzucaniu, nieodpowiednie rozwojowo lub niekon-sekwentne interakcje z dzieckiem, niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka i jego granic psychicznych.
-zaniedbywanie dziecka to chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie jego podsta-wowych potrzeb fizycznych/psychicznych i/lub nierespektowanie jego podstawowych praw, powodujące zaburzenia jego zdrowia i/lub trudności w rozwoju. Do zaniedbywania dochodzi w relacji dziecka z osobą, która jest zobowiązana do opieki, wychowania, tro-ski i ochrony dziecka.
-narażenie na przemoc w rodzinie – forma psychicznego znęcania się nad dzieckiem, w której dziecko jest obecne – słyszy lub widzi – gdy inny członek rodziny doświadcza przemocy fizycznej, psychicznej lub seksualnej albo widzi szkody wyrządzone osobom lub mieniu w wyniku agresywnego zachowania członka rodziny.
-wykorzystywanie seksualne dziecka – wykorzystanie seksualne dziecka to włączanie dziecka w aktywność seksualną, której nie jest ono w stanie w pełni zrozumieć i udzielić na nią świadomej zgody i/lub na którą nie jest dojrzałe rozwojowe i nie może zgodzić się w ważny prawnie sposób i/lub która jest niezgodna z normami prawnymi lub obyczajo-wymi danego społeczeństwa. Z wykorzystaniem seksualnym mamy do czynienia, gdy taka aktywność wystąpi między dzieckiem a dorosłym lub dzieckiem a innym dziec-kiem, jeśli te osoby ze względu na wiek bądź stopień rozwoju pozostają w relacji opieki, zależności, władzy. Celem takiej aktywności jest zaspokojenie potrzeb innej osoby (World Health Organization). Obejmuje zachowania z kontaktem fizycznym (w tym pe-netracyjne) oraz bez kontaktu fizycznego, może wtedy przybrać formę seksualizacji, ro-bienia zdjęć lub filmów wideo przedstawiających dzieci o charakterze jednoznacznie seksualnym, zmuszania dzieci do oglądania czynności seksualnych lub wzięcia w nich udziału lub zmuszania dzieci do uprawiania seksu lub angażowania się w czynności sek-sualne z innymi dziećmi lub dorosłymi. Obejmuje również wyzyskiwanie seksualne dzie-ci, czyli czerpanie zysku np. z pornografii z udziałem dzieci lub prostytucji dziecięcej. Rooming (wobec dziecka) – zachowania, których celem jest przygotowanie dziecka do wykorzystywania seksualnego. Obejmuje nawiązanie szczególnej relacji z dzieckiem, często również warunkowanie rodziców i innych dorosłych oraz osłabienie ich czujności, aby myśleli, że relacja z dzieckiem jest normalna i pozytywna.
przemoc rówieśnicza (agresja rówieśnicza, bullying) – występuje, gdy dziecko doświad-cza różnych form przemocy ze strony rówieśników, bezpośrednio lub z użyciem technologii komunikacyjnych. Ma miejsce wtedy, gdy działanie ma na celu wyrządzenie komuś przy-krości lub krzywdy (intencjonalność), ma charakter systematyczny (powtarzalność), a ofia-ra jest słabsza od sprawcy bądź grupy sprawców. Obejmuje przemoc werbalną (np. prze-zywanie, dogadywanie, ośmieszanie), relacyjną (np. wykluczenie z grupy, ignorowanie, na-stawianie innych przeciwko osobie), fizyczną (np. pobicie, kopanie, popychanie, szarpa-nie), materialną (np. kradzież, niszczenie przedmiotów) oraz elektroniczną (złośliwy SMS lub e-mail, wpis w mediach społecznościowych, umieszczanie w Internecie zdjęć lub filmów ośmieszających ofiarę), a także przemoc podczas randki ze strony chłopaka/dziewczyny.
4.Weryfikacja, delegowanie i edukacja kapłanów, osób konse-krowanych i świeckich pracujących z dziećmi i z osobami bez-bronnymi w parafii
Za wdrożenie i stosowanie standardów ochrony dzieci przed przemocą w parafii odpowia-da proboszcz/administrator.
Do obowiązków proboszcza/administratora należy:
POZYSKANIE INFORMACJI Z REJESTRU PRZESTĘCÓW NA TLE SEKSUALNYM
O każdej osobie zaangażowanej w parafii i mającej kontakt z dziećmi w obszarze związa-nym z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem porad psycholo-gicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez dzieci, lub z opieką nad dziećmi proboszcz uzyskuje dane z Rejestru Sprawców Prze-stępstw na Tle Seksualnym (https://arch-bip. ms.gov.pl/pl/rejestry-i-ewidencje/rejestr-sprawcow-przestepstw-na-tle-seksualnym/).
OTRZYMANIE ZAŚWIADCZENIA Z KRAJOWEGO REJESTRU KARNEGO
Przed nawiązaniem stosunku pracy lub przed dopuszczeniem osoby do działalności (np. wolontariackiej) związanej z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją innych zainte-resowań przez dzieci, lub z opieką nad nimi proboszcz ma obowiązek uzyskania od tej oso-by informacji z Krajowego Rejestru Karnego.
Jakie informacje należy zaznaczyć, aby dokument z KRK był prawidłowy:
W punkcie 12 formularza „Rodzaj danych, które mają być przedmiotem informacji o oso-bie” należy zaznaczyć: Kartotekę karną oraz Kartotekę nieletnich.
W punkcie 13 formularza „Zakres danych, które mają być przedmiotem informacji o osobie” należy wskazać:
– w zakresie przestępstw określonych w rozdziale XIX i XXV Kodeksu karnego, w art. 189a i art. 207 Kodeksu karnego oraz w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narko-manii (Dz. U. z 2023 r. poz. 172), albo
– art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczo-ścią na tle seksualnym i ochronie małoletnich (Dz. U. z 2023 r. poz. 1304 i 1606).
-Jeśli parafia zatrudnia firmy z zewnątrz lub udostępnia im pomieszczenia, właściciel fir-my musi przedstawić proboszczowi oświadczenie o sprawdzeniu swoich pracowników, którzy wejdą na teren parafii i będą mogli mieć kontakt z dziećmi, w Rejestrze Spraw-ców Przestępstw na Tle Seksualnym.
-Proboszcz/administrator parafii powołuje Zespół ds. Prewencji. W jego skład wchodzą: osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci, osoba zaufana oraz osoba odpo-wiedzialna za interwencję.
Osoba odpowiedzialna za standardy troszczy się o to, aby standardy były w parafii znane, wdrażane i przestrzegane. Każda odrębna grupa parafialna może wyznaczyć własną taką osobę.
Osoba zaufana powołana jest do przyjmowania zgłoszeń w przypadku naruszenia standar-dów lub zaistnienia incydentów przemocy. Musi to być osoba faktycznie budząca zaufanie, odpowiednio przygotowana oraz posiadająca tzw. kompetencje miękkie, predysponujące ją do kontaktu z osobami skrzywdzonymi. Nie może ona na własną rękę podejmować dzia-łań służących wyjaśnieniu podejrzeń i zarzutów lub weryfikacji zgłaszanych faktów. Współ-pracuje ściśle z osobą odpowiedzialną za interwencję. Osoby te zobowiązane są do zacho-wania poufności (Załącznik 4).
Osobą odpowiedzialną za interwencję w przypadku podejrzenia lub zaistnienia przemocy może być proboszcz/administrator parafii, lub inna osoba oddelegowana do tego zadania o ile posiada odpowiednie kompetencje.
Osoby powyższe tworzą wraz z proboszczem (administratorem) Zespół ds. Prewencji i ści-śle z sobą współpracują. Wskazane jest, aby były to świeckie osoby cieszące się zaufaniem, odpowiednio przeszkolone i kompetentne, które będą wiedziały, jakie działania w danej sytuacji są stosowne i konieczne. Nie mogą to być osoby uwikłane w lojalność środowi-skową lub w konflikcie interesów. W sytuacji, gdy nie ma możliwości powołania całego ze-społu, należy powołać przynajmniej jedną osobę, która będzie łączyła powyższe funkcje. Zespół ten współpracuje również z osobami odpowiedzialnymi w diecezji za prewencję oraz z delegatem ds. ochrony dzieci i młodzieży
Wszelka działalność dotycząca ochrony oraz interwencji i pomocy musi być dokumento-wana. Wpisów w rejestrze zdarzeń dokonują osoby bezpośrednio zaangażowane w daną aktywność, ale za bezpieczne przechowywanie informacji odpowiedzialny jest pro-boszcz/administrator. Rejestr (Załącznik 3) prowadzi się zgodnie z zasadami ochrony da-nych wrażliwych.
Obowiązki duszpasterzy dzieci
Duszpasterze dzieci powinni:
-czuwać nad własną dojrzałością emocjonalną, psychiczną, duchową;
-starać się o dobór żywo wierzących, rzetelnych, zweryfikowanych i odpowiednio prze-szkolonych osób do pełnienia funkcji animatorów, wychowawców itd.;
-wspierać dzieci w ich rozwoju ku dojrzałości;
-dbać o respektowanie zasad kultury (wobec dzieci i między nimi);
-czuwać nad równym traktowaniem wszystkich dzieci, uwzględnieniem ich szczególnych potrzeb i osobistych uwarunkowań;
-dbać o przestrzeganie prawa do nienaruszalności cielesnej i prywatności;
-organizować działania duszpasterskie w miejscach bezpiecznych;
-utrzymywać możliwie żywy i transparentny kontakt z rodzicami dzieci;
-dbać o przestrzeganie zasad prywatności i ochrony wizerunku oraz danych osobowych dzieci (Załącznik 5).
Zakres szkoleń w temacie ochrony dzieci i osób bezbronnych oraz kto je prowadzi
Wszyscy pracownicy i wolontariusze w parafii otrzymują potrzebną im wiedzę o standar-dach przyjętych i obowiązujących w parafii – kodeksie zachowań, procedurach związanych z interwencją i zgłoszeniem.
Pracownicy i wolontariusze pełniący funkcje wychowawcze lub formacyjne dodatkowo otrzymują potrzebną wiedzę dotyczącą:
-rodzajów przemocy (w tym przemocy rówieśniczej);
-rozpoznawania oznak przemocy (w tym wykorzystania seksualnego);
-strategii działania sprawców przemocy (w tym przemocy seksualnej);
-rozmowy z dzieckiem/nastolatkiem/osobą bezbronną na temat krzywdy;
-rozmowy z dorosłymi (gdy ktoś pracuje z grupą dorosłych) dotyczącą przemocy;
-zagrożeń i ochrony przed szkodliwymi treściami w Internecie;
-innych zaleceń obowiązujących w danej placówce/miejscu duszpasterskim.
5.Zasady chroniące – kodeks zachowań
Dzieckiem jest osoba, która nie ukończyła 18. roku życia. Dziecko, rozwijając się, konstytu-uje siebie jako osobę. Potrzebuje do tego opieki, troski, serdeczności, kształcenia i wy-chowania. Dzieje się to w rodzinie, poprzez relacje z autorytetami oraz wartości przekazy-wane w środowisku rówieśniczym i wychowawczym. Wszelkie oddziaływanie wychowaw-cze zawsze musi się dokonywać z poszanowaniem woli rodziców bądź prawnych opieku-nów.
W zachowaniu należy kierować się poniższymi wskazówkami oraz roztropnością i wrażli-wością ewangeliczną. Zasady te dotyczą nie tylko relacji dorosły – dziecko, ale również relacji pomiędzy dziećmi (Załącznik 5).
Zasady chroniące w kontakcie bezpośrednim
-Wszystkie spotkania z dziećmi na terenie parafii powinny być organizowane w miej-scach oficjalnych, ogólnodostępnych i do tego przygotowanych.
-Nie można przebywać z dzieckiem sam na sam w warunkach odizolowanych. Jeżeli do-bro dziecka wymaga indywidualnego spotkania, nie może się ono odbywać w sekrecie (zalecane powiadomienie rodziców lub przełożonego) i w warunkach odizolowanych. Osoba przeprowadzająca spotkanie powinna zatroszczyć się o transparentność (np. przeszklone lub uchylone drzwi pomieszczenia, które nie mogą być zamknięte na klucz, obecność innych osób w bezpośrednim pobliżu, powiadomienie innych osób o spotka-niu itp.). Indywidualnych spotkań z dziećmi nie wolno w nieroztropny sposób mnożyć ani przedłużać. Spotkania takie nie powinny odbywać się w późnych godzinach wieczor-nych (po godz. 20.00 lub nocą).
-Dzieci nie mogą przebywać w parafialnych pomieszczeniach mieszkalnych bez opieki rodzica lub opiekuna prawnego. Nie powinny też towarzyszyć duszpasterzom w miej-scach lub w sprawach niezwiązanych ze sprawowaniem posługi lub formacją.
-Dzieci powinny zawsze pozostawać pod opieką osoby dorosłej. Podczas pełnienia funk-cji wychowawczych opiekunowie nie mogą pozostawać pod wpływem alkoholu lub sub-stancji psychoaktywnych ani przyjmować ich w obecności dzieci.
-Dzieci na terenie parafii nie mogą przebywać pod wyłączną opieką innego dziecka, chy-ba że inaczej stanowią regulaminy religijnych ruchów duszpasterstwa pozaparafialnego, np. Ruchu Światło-Życie, KSM, w tym wypadku stosuje się standardy opracowane przez te grupy. Osoby te powinny być odpowiednio uformowane, przygotowane i pełnić po-sługę pod okiem dorosłych.
-Jeśli spotkania formacyjne, np. przygotowanie do bierzmowania, odbywają się w do-mach wybranych rodzin, również muszą być przeprowadzane w grupie, nigdy indywidu-alnie.
-Zakazuje się przewożenia dzieci prywatnymi samochodami, zwłaszcza w pojedynkę, bez wiedzy i wyraźnej zgody rodziców lub opiekunów prawnych.
-Niestosowne jest skracanie dystansu przez przechodzenie na „ty” osoby dorosłej z dzieckiem.
-W prywatne życie dziecka wolno ingerować tylko w takim wymiarze, w jakim wymaga tego konkretny problem.
-W przypadku konieczności podjęcia rozmów na temat seksualności należy wykazać się delikatnością i roztropnie rozeznać, czy takiej rozmowy nie powinien przeprowadzić specjalista.
-W obecności dzieci nie wolno wypowiadać treści i żartów o podtekście seksualnym. Za-bronione jest prezentowanie dzieciom treści obscenicznych, erotycznych, pornograficz-nych lub mających podtekst seksualny, zawierających sceny brutalnej przemocy bądź nieodpowiednich do wieku i wrażliwości odbiorców w jakikolwiek sposób i za pomocą jakiegokolwiek urządzenia.
-Niedozwolone jest stosowanie przemocy fizycznej oraz psychicznej, takiej jak: poniża-nie, upokarzanie, ośmieszanie, dokuczanie, szykanowane, znęcanie się itp., zarówno w bezpośrednich kontaktach, jak i za pośrednictwem mediów społecznościowych.
-Niedopuszczalne są wszelkiego rodzaju nadużycia duchowe (w obszarze spowiedzi, po-radnictwa itp.).
-Każdy przypadek przemocy fizycznej, psychicznej (emocjonalnej) czy seksualnej po-między dziećmi wymaga natychmiastowej reakcji ze strony opiekunów.
-Nie wolno dotykać dzieci wbrew ich woli ani w sposób nieadekwatny do relacji duszpa-sterskich lub wychowawczych.
Zachowania niedozwolone:
-wszelkie formy okazywania niechcianej czułości;
-dotykanie piersi, pośladków, genitaliów i ich okolic (choćby przez bieliznę lub odzież);
-pocałunki;
-mocne i zamykające uściski, uniemożliwiające przerwanie kontaktu;
-klepanie po pośladkach, udach, kolanach, głowie;
łaskotanie lub mocowanie się w dużej bliskości cielesnej;
-masaże;
-sadzanie na kolanach;
-kładzenie się lub spanie obok;
-ocieranie się;
-seksualizacja i seksizm;
-różne formy poniżania oraz mobbing;
-używanie wulgaryzmów.
-zabrania się częstowania dzieci tytoniem, alkoholem i innymi substancjami psychoak-tywnymi, posiadania środków niedozwolonych przez prawo. Nie wolno również tolero-wać ich posiadania oraz zażywania przez dzieci.
Zachowania właściwe w naszym kręgu kulturowym:
-uścisk dłoni lub delikatne objęcie, przytulenie, pocałunki w policzek;
-delikatne poklepanie po ramionach lub plecach jako wyraz akceptacji wsparcia, pocie-szenia;
-dotyk ramion, rąk czy barku jako wyraz bliskości;
-trzymanie się za ręce w czasie np. zabawy lub dla uspokojenia wzburzenia emocjonalne-go;
-trzymanie za ręce dzieci w czasie spaceru;
-siadanie w pobliżu małych dzieci;
-podnoszenie lub trzymanie na rękach dzieci do ok. 3. roku życia;
-przytulanie i branie na kolana małych dzieci za zgodą ich rodziców i najlepiej w ich obec-ności;
-dzieciom nie wolno robić zdjęć lub filmować bez ich zgody. Nie wolno upubliczniać zdjęć, filmów z udziałem dzieci bez pisemnej zgody ich rodziców lub opiekunów praw-nych, z wyjątkiem zdjęć dużych grup w miejscach publicznych w związku z informowa-niem o wydarzeniach;
Zasady ochrony dotyczące organizowania spotkań i wyjazdów
Obowiązuje zasada pełnej transparentności w organizowaniu spotkań z dziećmi. Na po-czątku roku formacyjnego w parafii należy:
-zapoznać rodziców lub opiekunów prawnych dzieci z harmonogramem prowadzonych spotkań;
-zadbać o wyrażenie przez nich zgody w formie pisemnej na udział w spotkaniach;
-ustalić zasady odbioru dzieci;
-ustalić zasady komunikacji elektronicznej z dziećmi;
wszystkie formy zorganizowanego czasu, a w sposób szczególny wypoczynku dzieci powinny być realizowane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa;
-na wyjazdy grupowe należy uzyskać pisemną zgodę rodziców lub opiekunów prawnych, po uprzednim zapoznaniu ich z ramowym planem działania i zasadami jego organizacji (regulaminem). Podczas wyjazdu rodzice lub opiekunowie prawni mają prawo do kon-taktu ze swoim dzieckiem oraz z jego opiekunem;
-podczas wyjazdów parafialnych opiekunowie nie powinni nocować w tym samym po-mieszczeniu co podopieczni. W sytuacji szczególnej, wymagającej od opiekuna pozo-stania w nocy w pomieszczeniu z wychowankiem, powinien on o tym fakcie zawiadomić inną osobę dorosłą, kierownika wyjazdu oraz, jeśli to możliwe, rodzica lub opiekuna prawnego wychowanka. Jeśli wyjazd przewiduje noclegi zbiorowe, organizator zawiera informację na ten temat w regulaminie. Szczególnie zadbać należy o ochronę dzieci w toaletach, łazienkach, przebieralniach czy szatniach.
Zasady ochrony dotyczące kontaktów przez media oraz udostępniania z Internetu
Dając możliwość dostępu dzieciom do Internetu parafia wdraża środki bezpieczeństwa uniemożliwiające dostęp do treści stanowiących zagrożenie dla ich prawidłowego rozwoju. Na urządzeniach umożliwiających dostęp do Internetu powinno być zainstalowane i aktua-lizowane oprogramowanie filtrujące treści, zaś korzystanie z Internetu powinno być moni-torowane przez wyznaczoną osobę przynajmniej w sposób umożliwiający ustalenie, kto, kiedy i z jakich treści korzystał (np. indywidualne konta dla wszystkich użytkowników). Szczegółowe zasady korzystania z Internetu powinny być zawarte w stosownym regulami-nie.
Zasady chroniące dotyczące wszystkich, również dorosłych
-Sakrament pokuty i pojednania, a także spotkania związane z towarzyszeniem ducho-wym powinny odbywać się w miejscach do tego wyznaczonych (konfesjonał lub miejsce osobne, ale widoczne). Jeśli nie można zachować tej zasady (np. w czasie wakacji, piel-grzymki czy przy spowiedzi osoby chorej czy z niepełnosprawnością), należy zadbać o to, by spowiednik i penitent byli dostępni (drzwi pomieszczenia nie mogą być zamknię-te na klucz) lub widoczni dla innych osób (np. przeszklenia w drzwiach, uchylone drzwi do pomieszczenia). Niedopuszczalne jest spowiadanie lub tzw. rozmowy duchowe w pokojach prywatnych.
-Podczas Mszy świętych o uzdrowienie połączonych z modlitwą wstawienniczą należy zadbać o to, aby modlitwa taka odbywała się przy głównym ołtarzu, w miejscach god-nych, widocznych, centralnych, a nie w różnych „zaułkach”, przyciemnionych pomiesz-czeniach itp.
-Zaleca się, aby odwiedziny chorych (dotyczy księży oraz szafarzy i wolontariuszy) od-bywały się w obecności osoby trzeciej (kogoś z rodziny, z sąsiedztwa, osoby posługują-cej w parafii).
-Do udziału w wizytach duszpasterskich (kolęda) należy zapraszać tylko takie osoby (służba liturgiczną, organista, zakrystianin, kościelny), które wykazują się odpowiednią dojrzałością np. w obszarze zachowania dyskrecji.
6.Sposób reagowania na oskarżenia lub niewłaściwe zachowania
-W przypadkach przemocy fizycznej bądź seksualnej, gdy sprawcą jest osoba dorosła lub dziecko, należy zgłosić ten fakt zgodnie z prawem do organów ścigania. Jeżeli przemocy dopuściła się osoba duchowna to dodatkowo należy zgłosić to do delegata diecezjal-nego.
-Gdy sprawa dotyczy niewłaściwego zachowania osób świeckich zatrudnionych w parafii bądź wolontariuszy, sprawę należy zbadać i podjąć adekwatne kroki w zależności od te-go, czego dotyczyło to zachowanie. Każdorazowo należy podjąć z tą osobą rozmowę i jeśli zajdzie taka potrzeba, to okresowo lub stale wycofać ją z pracy duszpasterskiej.
-Jeśli niewłaściwe zachowanie dotyczy dziecka, należy o tym zawiadomić jego rodziców i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.
-Jeśli sprawa dotyczy niewłaściwych zachowań dzieci wobec siebie nawzajem, należy niezwłocznie zawiadomić rodziców dzieci i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.
-Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń współpracuje z proboszczem i dele-gatem diecezjalnym.
-Każda informacja o niewłaściwym zachowaniu powinna być traktowana poważnie, gdyż jest działaniem prewencyjnym.
-Jeśli jakakolwiek osoba dorosła zaangażowana w pracę duszpasterską w parafii dowie się od dziecka, że doświadcza ono przemocy, automatycznie ma obowiązek zastosowa-nia się do art. 304 k.p.k. mówiącego o tym, że każdy, kto dowie się o popełnieniu prze-stępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub policję.
-Wszelka działalność dotycząca ochrony oraz interwencji i pomocy jest dokumentowana. Wpisów w rejestrze zdarzeń dokonują osoby bezpośrednio zaangażowane w daną ak-tywność (zazwyczaj osoba zaufana oraz/lub osoba odpowiedzialna za interwencję). Za bezpieczne przechowywanie notatek odpowiedzialny jest proboszcz (administrator). Rejestr (Załącznik 3) prowadzi się zgodnie z zasadami ochrony danych wrażliwych. No-tatką taką posługujemy się w działaniach interwencyjnych (np. przy zgłoszeniu do pro-kuratury).
7.Pomoc osobom skrzywdzonym
-Każda osoba, która mówi o doświadczanej przez siebie krzywdzie, winna zostać przyję-ta z szacunkiem i uważnie wysłuchana.
-Osoba skrzywdzona powinna otrzymać informację o możliwych formach pomocy, z któ-rej może skorzystać na terenie parafii lub poza nią.
-W sytuacji, gdy osoba wskazana jako sprawca jest kapłanem lub inną osobą zaangażo-waną w parafii, należy jak najszybciej zapewnić bezpieczeństwo osobie skrzywdzonej (np. przez niedopuszczanie do niej osoby wskazanej lub podejrzanej o krzywdę). Na-stępnie należy jej udzielić pomocy, jakiej potrzebuje. Osoby poszkodowane nie powinny być obarczane kosztami udzielanej im pomocy.
-Troska duszpasterska wobec osoby skrzywdzonej i jej bliskich polega przede wszystkim na życzliwym wysłuchaniu i pomocy w odbudowaniu jej więzi z Bogiem i zaufania do Ko-ścioła. Organizowana jest w porozumieniu z diecezjalnym duszpasterzem ds. pomocy duchowej osobom skrzywdzonym.
-Jeśli osoba skrzywdzona należała do jakiejś grupy parafialnej, również inni uczestnicy tej grupy powinni otrzymać pomoc duszpasterską i ewentualnie psychologiczną.
-Jeśli osobą skrzywdzoną jest dziecko, pomoc powinna otrzymać również jego rodzina.
-Parafianie powinni być we właściwy sposób poinformowani o tym, co się wydarzyło, oraz otrzymać stosowną pomoc. Należy przy tym zachować zasadę ochrony dobrego imienia osoby skrzywdzonej.
-Jeśli zgłoszenie dotyczy przestępstwa określonego w prawie karnym i/lub kanonicznym, osoba przyjmująca zgłoszenie postępuje zgodnie z procedurami zawartymi w Wytycz-nych KEP.
-Jeśli zgłoszenie dotyczy innej krzywdy czy niewłaściwego zachowania, osoba zgłaszają-ca otrzymuje informację o podjętych w sprawie krokach.
-Wszelkie działania i uzyskane informacje objęte są zasadą poufności, ale osoby skrzyw-dzonej nie wolno zobowiązywać do zachowania tajemnicy.
8.Sposób postępowania z oskarżonymi o przemoc
-Do parafii mogą należeć osoby, które są oskarżone o różne przestępstwa bądź mają wyrok w zawieszeniu, lub też wróciły do środowiska po odbytym wyroku. Nie powinny one pracować z dziećmi, natomiast powinny zostać objęte pomocą duszpasterską.
-W sytuacji, gdy oskarżonym jest dziecko, należy współpracować z jego rodzicami lub opiekunami prawnymi w takim zakresie, w jakim jest to możliwe i potrzebne. Ich również dobrze jest otoczyć opieką duszpasterską.
-W sytuacji, gdy osobą oskarżoną jest kapłan lub osoba konsekrowana, należy zastoso-wać się do wskazań uzyskanych od biskupa miejsca lub przełożonych. Wobec takiej osoby powzięte zostają kroki przewidziane przez Wytyczne KEP.
-Gdy osobą oskarżoną jest świecki pracownik lub wolontariusz parafialny, należy odsu-nąć taką osobę od podejmowanej pracy na czas wyjaśnienia sprawy lub do czasu decyzji prokuratury oraz objąć ją opieką duszpasterską.
-W procesie wyjaśniania sprawy oraz w podawaniu informacji należy również zadbać o zachowanie ochrony dobrego imienia domniemanego sprawcy.
-W przypadku zaistnienia fałszywego oskarżenia, jeśli zarzuty nie zostaną potwierdzone, a oskarżenie znane było osobom postronnym, należy przekazać im informację o niewin-ności oskarżonego w formie komunikatu biskupa miejsca lub delegata.
9.Zapewnienie jakości i ciągłości działań w zakresie prewencji
-Dokument zawierający standardy ochrony dzieci i osób bezbronnych w parafii aktuali-zowany jest co dwa lata.
-Ewaluacja dokumentu dokonywana jest przez osobę odpowiedzialną za prewencję we współpracy z proboszczem/administratorem i osobami wyznaczonymi przez probosz-cza, a następnie konsultowana z osobami zaangażowanymi w duszpasterstwo parafial-ne. Następnie jest zatwierdzana przez osobę odpowiedzialną w diecezji za prewencję.
Osobą zaufania w parafii jest pan Karol Markowski
Adres mailowy: kmarkowski.um@gmail.com
Placówki, w których można uzyskać pomoc terapeutyczną:
Podpis proboszcza
ks. dr kanonik Jan Duraj
10. Spis treści
1.PREAMBUŁA
2.ZAWARTOŚĆ DOKUMENTU
3.OBJAŚNIENIE TERMINÓW (SŁOWNICZEK)
OSOBY, ICH ROLE I FUNKCJE W KOŚCIELE
ORGANIZACJA POSŁUGI KOŚCIOŁA
DZIECI I OSOBY BEZBRONNE
RÓŻNE FORMY PRZEMOCY
WSPARCIE
OSOBY DRAMATU
ZESPÓŁ DS. PREWENCJI I JEGO PRACA
FORMY PRZEMOCY WOBEC DZIECKA
4. WERYFIKACJA, DELEGOWANIE I EDUKACJA KAPŁANÓW, OSÓB KONSEKROWANYCH I ŚWIECKICH PRACUJĄCYCH Z DZIEĆMI I Z OSOBAMI BEZBRONNYMI W PARAFII
DO OBOWIĄZKÓW PROBOSZCZA/ADMINISTRATORA NALEŻY:
OBOWIĄZKI DUSZPASTERZY DZIECI
ZAKRES SZKOLEŃ W TEMACIE OCHRONY DZIECI I OSÓB BEZBRONNYCH ORAZ KTO JE PROWADZI
5. ZASADY CHRONIĄCE – KODEKS ZACHOWAŃ
ZASADY CHRONIĄCE W KONTAKCIE BEZPOŚREDNIM
ZACHOWANIA NIEDOZWOLONE:
ZACHOWANIA WŁAŚCIWE W NASZYM KRĘGU KULTUROWYM:
ZASADY OCHRONY DOTYCZĄCE ORGANIZOWANIA SPOTKAŃ I WYJAZDÓW
ZASADY OCHRONY DOTYCZĄCE KONTAKTÓW PRZEZ MEDIA ORAZ UDOSTĘPNIANIA Z INTERNETU
ZASADY CHRONIĄCE DOTYCZĄCE WSZYSTKICH, RÓWNIEŻ DOROSŁYCH
6.SPOSÓB REAGOWANIA NA OSKARŻENIA LUB NIEWŁAŚCIWE ZACHOWANIA
7.POMOC OSOBOM SKRZYWDZONYM
8.SPOSÓB POSTĘPOWANIA Z OSKARŻONYMI O PRZEMOC
9.ZAPEWNIENIE JAKOŚCI I CIĄGŁOŚCI DZIAŁAŃ W ZAKRESIE PREWENCJI
10. SPIS TREŚCI